Anmalı Yazılar -1 Freud (İd-Ego-Süperego)

[ Freud konulu☺️]

Başlığın iddiası altında ezileceğimden emin bir şekilde, tüm olacakları göze alarak bu topun altına giriyorum. Çünkü aklıma gelen fikirleri –hele ki şu saatten sonra- engellemek ya da sansürlemek gibi bir niyetim yok. Aklıma ne, nasıl, ne zaman geliyorsa; onu, o haliyle ve o zaman yazacağım.

Bu kez de çok saygı duyduğum bir profesör olan Cengiz Güleç’in, Freud adlı kitabını okurken, aklıma SANSÜR konusunu işlemek geldi. Şimdi bakalım nasıl merhum abimiz ters döner…

ID – EGO – SÜPEREGO

Daha önce bir çok kez bu kavramlarla karşılaşmışızdır. Peki üzerine düşündüğünüz konuyu, bu adlandırma ve konumlandırmalarla özdeş hale getirmeyi denediniz mi? İşte tam olarak yazacaklarım da bu şekilde canlandı. Şimdi ufak tanımlar yapalım ki önümüz açılsın. Yalnız uyarıyorum, kesinlikle öyle bilimsel şeyler beklemeyin. Id, içgüdüsel davranışlar bütünü. Süperego; toplumsal kuralların içselleşmiş hali (örf ve anannelerimiz). Ego da bu ikisinin arasını bulup –Birilerinin- “insan” dediği şey olduğumuz yer.

Şimdi biz de bu kavramlara yeniden isim verip üçgeni bozmadan anlamlar yükleyip bir sonuç elde edeceğiz. Hemen başlayalım:

(ID) Yazılarımız: Bizim aklımızdan geçenler, yazmak istediğimiz ve yazdığımız her şey.

(SÜPEREGO) Sansür: Yazıların işine gelmeyen kısımlarını atmak için kendini yetkili gören hadsizler bütünü.

(EGO) Rezalet: Bizi biz yapanı yok eden; isteklerimizin gittiği yola taş koyan; yazanı da insanlıktan ve çileden; hadsizleri de hak ettiği yerin üstüne çıkartan saçmalıkların her biri.

Zannediyorum ki, zaten bu anlamlar da Freud’un yaptığı anlamlandırmaya dahildir. Ama biz burada ne SANSÜR, ne de REZALET olmak istemiyoruz. Biz burada, (en azından) bu fanzinde ne isek o’yuz!

Hadsizlerin kapsama alanlarının ve paratoner dikmek zorunda hissettikleri betonlarından arınmış bölgelerde hep beraber YAZILARIMIZ olabileceğimiz bir ideale…