Eleştirileri ve Eleştirmenleri Eleştiren Kendince Bir Eleştiri

-


    Ne kadar da eleştirili bir başlık değil mi? Şimdi bu başlığın altında bir yığın gevezelik yaparak, entelektüellik kasabilirim galiba… Ama ne yazık ki benim sanat anlayışım falan yok. Bir bilgim de yok. Aklıma geleni, öylece yazarım. Bu yüzden yazdığım da eleştiri niteliği falan taşımayacak. Sanata dair aklımda olanları da zaten Fecr-î Ati topluluğu belirtmiş: Sanat şahsi ve muhteremdir. 
  Bu konu metroda ilk aklıma geldiğinde, başkasını eleştirmek ne demek, sen kimsin ya, diye çıkıştım. Sonra bir dil anlatım dersinde fark ettim ki benim yaptığım da bir eleştiri idi.
İnsan, sosyalliğinden ötürü devamlı olarak başka bireylerin ya da ortaklıkların ortaya çıkarttığı şeylerle rastlaşır. Örneğin siz bu yazıyı okurken bana hak verirsiniz ya da vermezsiniz. Bu da, aslında sizin bu yazıyı bir iç mukayeseden geçirdiğiniz anlamına gelmez mi? Ya da hak vermekten çok, üslubuma takıldınız. Neden bu kadar rahat ya da ciddiyetsiz dediniz, kendinizce bir değerlendirme yaptınız.
  Gelgelelim şu edebi değeri olan eleştirilere… İlk şart: Yetkin olmak! Ne demek yetkin olmak? Senin, benim sözümüz kabul olmuyor mu? Olmuyor. Kendimizi, konuştuğumuz alanda kanıtlamış olmamız gerekiyormuş. İkinci şart: Boynunuzda fular olmalı! Aklınıza getirin hemen günümüz eleştirmenlerini…
  Bacak bacak üstüne atılmış, boyuna fular dolanmış, masaya kağıtlar saçılmış, kalemlerin hepsi açılmış, sinsi habercilerden kaçılmış, yabancı sözcükler cümle içerisinde kullanılmaya hazırlanmış… Ne zormuş eleştirmen olmak…

  Ben başlığı değiştireyim. Bu şartlar altında ne eleştirmen olurum ne de eleştiri yazmaya kalkarım.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Anmalı Yazılar -2 Nietzsche (Üstinsan)

-
Resim
  Bu seriye alışmak gerekiyor artık. İçimizde kalanları döke döke, mezarda ters çevirene kadar birilerini anıyoruz. Kendi kendimize değerlendirip, en sonunda olmayan bilgimizle sonuç paragrafına kafa atıyoruz.   Bugün yine derin bir konuyu ele almak isterdim ama yine o kadar bilgi sahibi değilim. Gerçekten sadece boşu boşuna yazdığımı düşündüğüm oluyor bu yüzden. Ama yazmak bir tutku benim için ve engel olmak istemiyorum. Bu sebepten hemen konuya giriyorum: Üst İnsan!   Nietzsche’nin bu kavramını irdelemeden önce, hemen bir öncesine bakalım. Hemen her kitabında, “olması ve olmaması” gerekenleri belirtmiş; bu edinimlere sahip bireyin bir başka olduğunun sinyallerini alttan alta vermişti. Topluma, nesnelere, fikirlere, özellikle de ahlak kavramına bambaşka bakıyordu Nietzsche. En sonunda kendi deyimiyle “başyapıtı” olan ve son yapıtı da olan “Böyle Buyurdu Zerdüşt” te bu meseleye bir nokta koydu.   Bizler, Nietzsche’nin nokta koyduğu mürekkebin akmasının eseriyiz. E
Devamı

Kojin Karatani'nin İzonomi ve Felsefenin Kökenleri Kitabından Kesitler ve Değerlendirmeler

-
Kojin Karatani, İzonomi ve Felsefenin Kökenleri kitabını yazarken felsefenin ve demokrasinin Antik Yunan özelinde İyonya’dan geldiğini ortaya koymak ve Dünya Tarihinin Yapısı kitabına bir katkı olarak planlamıştır. Marx’ın üretim araçlarını alarak mübadele tarzlarına revize ediyor ve inceleme yöntemi olarak kullanıyor. Temel argüman olarak demokrasinin ve felsefenin neden İyonya bölgesinde ortaya çıktığını, felsefi düşündeki İyonya etkisini ve bugünkü demokrasi anlayışımız ile neden sorunlarımızı aşamadığımızı ortaya koyarak İyonya’nın izonomisini derinden inceliyor. ‘Atina’yı bırak İyonya’ya bak’ diyen Karatani, demokrasinin temelini izonominin bir yozlaşması olarak tanımladığından bugünün demokrasisine eleştirel bakmamızı sağlıyor. Demokrasi anlayışındaki eşitlik ve özgürlük kavramlarının çatışmasının zorunlu olmadığını ve İzonomi ile hem eşitliğin hem de özgürlüğün sağlanabildiğini söyleyen Karatani, İzonominin hükümransız ama yasalara bağlı, yönetensiz ama işleyen bir toplum sa
Devamı

Sürüklenen Küçük Hayatlar

-
Resim
Yeni bir hayat kurma isteği yalnızca mutsuz insanların isteği midir yoksa her şeyi yoluna koyanın da içinde böyle bir istek var mıdır? Bir boşluğa mı dalarız yoksa baktığımız yer baktıkça mı anlamsız bir hal alır ve bulanıklaşır? Gözlerimizi ayıramadığımız zamanlarda kafamızda aslında ne vardır ya da bir şey var mıdır? Her seferinde kendi kendime tonla soru sorduğum ve cevaplayamadığım gece yarıları, bu yazıların kaynağıdır. Gün içinde olanlar kafamda şerit içinde akar ama genellikle gün içinde ol(a)mayan yön verir bana. Ne demişti Adanalı hırsız, yaptıklarım için pişman değilim; aklım hala yapmadıklarımda! Ve ardından gelen yancısı da eklemişti, bu hayatta unutulan değil iz bırakan ol! Düşününce şöyle bir sonuca ulaşıyorum: Hepimiz, kendimizi bu cümleler üzerine inşa etmeye çalışıyoruz. Sadece Adanalı hırsız ile bizi ayıran ufak bir fark var. O da yöntemlerimiz. Biz emeğimizi ucuza satıyor, senelerce bir şeyler ezberliyoruz ve ezberlediklerimizi zamanı geldiğinde kağıtlar
Devamı